..άδεια μου καρδιά

..πονάει η καρδιά μου καρδιά μου.. σπάει η καρδιά μου πάλι καρδιά μου.. ραγίζει .. ακούω τα κομμάτια της να πέφτουν.. Την έχουν ξεσκίσει τη καρδιά μου, καρδιά μου.. τη ρήμαξαν όσοι τους άνοιξα και μπήκαν.. κλαίει εκκωφαντικά πάλι.. ουρλιάζει.. ουρλιάζει η σιωπή σου καρδιά μου.. Μου τρυπάει τα τύμπανα.. ματώνουν.. λυγίζουν τα γόνατά μου ψυχή μου.. Την άδειασαν παλι τη ψυχή μου, ψυχή μου.. σε πουλησα για έρωτες πάλι καρδιά μου.. σε έκανα χίλια κομμάτια πάλι καρδιά μου για ανώφελες χαρές της στιγμής.. σε πουλησα πάλι ψυχή μου σε βυθισα πάλι στο σκοτάδι ψυχή μου.. πονάει το στήθος μου πάλι.. Που πήγες καρδιά μου πάλι.. χάθηκες.. σε εξαφάνισαν πάλι ψυχή μου.. κενό.. πάλι κενό στα πλευρά μου.. Αυτό το απέραντο κενό.. Μια άβυσσος.. Μια μαύρη άβυσσος μπροστά μου.. θολώνουν τά μάτια μου μάτια μου.. δακρύζουν.. πλημμυρίζουν από τα δάκρια μάτια μου.. Ένας κόμπος στο λαιμό μου.. τα λόγια μένουν εκεί.. δε βγαίνει φωνή Αγάπη μου.. τα λόγια μένουν σιωπηλά κι ας ουρλιάζουν οι σιωπές.. ανεμοστροβιλος οι αναμνήσεις μπροστά μου, τριγύρω μου αγάπη μου.. ανελέητα τα χτυπήματα του μυαλού.. σαν αλάτι στις ανοιχτές μου πληγές.. Δ πρόλαβαν να κλείσουν οι πληγές αγαπη μου.. άνοιξαν κι άλλες.. ήσουν εκεί καρδιά μου, Ανοιχτή για όλους οσους ζήτησαν να μπουν.. Δεν έμαθες καρδιά μου από τα λάθη σου.. Δεν έμαθες ακόμα πως κανένας δε μένει.. περνάνε και περνούν ότι θέλουν όλοι.. περνάνε και σε ρημάζουν σε σπάνε μέχρι να σε θρυματισουν.. σε καίνε μέχρι να σε κάνουν στάχτη.. Και πως να τα κολλήσεις τα κομμάτια σου καρδιά μου? Πως ? Όταν έχουν μείνει μόνο θρύψαλα.. Δεν είσαι φοίνικας καρδιά μου να γεννιέσαι από τια στάχτες σου.. γεφύρι της Άρτας σε εκαναν καρδιά μου γκρέμισε χτίσε γκρέμισε χτίσε.. χάρισμα σε έδωσα σε όσους σε ζήτησαν.. ήσουν μεγάλη και έμεινες ληψη καρδιά μου.. ψυχή μου ζωή μου μάτια μου.. με ρημαξες και ρήμαξα ότι μου είχε απομείνει.. μόνη και πάλι χωρίς στήριγμα πάντα.. Πως στέκεσαι ακόμα όρθια ψυχή μου πως δε λυγας απ'τους ανέμους? Πέρασε ο Βορράς και θέρισε.. ήρθε το κρύο πάλι.. ντύσου καλά να το αντέξεις ζωή μου.. συνηθισες πλέον όμως.. δε με γελάς αντέχεις ξερω.. πέρασαν και σε ρήμαξαν καρδιά μου.. πέρασες και την αδειασες την καρδιά μου..άδεια μου αγκαλιά..μη τρέμεις Καλή μου.. εμεινες πάλι αδειανη το ξέρω μα μη μου κλαις.. Σου κόψαν πάλι τα φτερά.. μα Ναι το ξέρω.. Πως να πεταξεις πάλι σκέφτεσαι.. Δεν έχεις μάθει όμως να σέρνεσαι.. θα ανεβεις παλι πιο ψηλα απ'τα συννεφα.. σα μαραμενο λουλούδι νιώθεις το ξέρω.. σε μαδησαν σε ξέχασαν..Καλή μου καρδιά σταματά να ανοίγεις.. κανένας λόγος να γίνεσαι πάντα κομμάτια.. παρ το κλειδί και πέταξε το μακριά να μη το βρει κάνεις.. Δ μπορείς? Αχ καρδια μου το ξερω δε μπορεις.. πως να μπορεσεις να αρνηθεις τη φυση σου.. Πως να αρνηθείς να ωσεκς απλόχερα αυτα που δε σου δινουν.. σ'αρεσει να γεμιζεις τους αλλους κι ας σε αδειαζουν στη διαδικασία.. γεμισε τους καρδια μου με αγαπη και στοργη.. πιο πολυ θα πονεσουν.. που ζουνε μια ζωη αδειανη.. ενα δακρυ θα κυλησει απο τα τώρα στεγνά τους μάτια όταν σε θυμηθούν , όταν σε νιώσουν..ο πονος θα τους εξωντοσει οταν σε νιωσουν.. θα τους γονατησει μα εσυ καρδια μου θα στέκεσαι ορθια και τρανη..γτ άντεξες τόσα.. Μην αγχώνεσαι καρδια μου..θα  έρθει η ώρα σου.. θα έρθει η ώρα σου ζωή μου.. θα Ξαναγεννηθεις.. θα ξαναγεμισεις άδεια μου καρδιά.. θα ξαναγεμισεις άδεια μου αγκαλιά.. θα στεγνώνετε κανα υγρά μου μάτια.. θα πετάξετε παλι τσακισμενα μου φτερά.. κι εσύ ψυχή μου γεμάτη πια εμπειρίες θα ωριμάσειΣ και θα δεις ξανα το φως μες στο σκοτάδι.. Τους ξεφτυλισσες ψυχή μου δε σε ξεφτυλισσαν με το φερσιμο τους.. Αυτό να το θυμάσαι πάντα..