Το πιο λατρεμένο απαγορευμένο!

Γαμημένα απωθημένα ειναι σαν φαντάσματα του μυαλού. Ερχονται στις πιο άκυρες στιγμές να σε στοιχειώνουν με αυτα που δε κατάφερες ποτέ να ολοκληρώσεις, μα σε εκαναν να νιωσεις. Αυτα που δεν έκανες ποτέ δικα σου παρά μόνο πήρες φευγαλέα μια γεύση τους κι ύστερα έχασες.
Απωθημένα, σαν ναρκωτικά σκαλωνουν το μυαλό σου με αυτά τα γαμημένα και αν.

Συναισθήματα, που ίσως ξεθωριασαν με τον καιρό μα δεν χάθηκαν. Σκόρπιες συναντήσεις και παθιασμένα 'σε θέλω' που γίνονται ένα μήνυμα συχνά πυκνά, άλλοτε τυπικό κι άλλοτε πιο προσωπικό ίσα για να κρατάει ζωντανή αυτήν την επαφή. Κι ύστερα πάλι απ την αρχή. Ξεχασμένες στιγμές του παρελθόντος που θυμόμαστε και γελάμε και άλλες που τρυπώνουν στο μυαλό και μας κάνουν να χαμογελάμε . Τόσο ζωντανές σαν να ήταν μόνο χθες που είπαμε πρώτη φορά αντίο. Βλέπεις, δε μας ήρθαν τα πράγματα σωστά, ερχοσουν εσύ έφευγα εγώ, γυρνούσα εγώ έφευγες εσύ. Και κάπως έτσι χανομασταν απανωτά . Μα κοίτα που ακόμα είμαστε εδώ, τους ίδιους κύκλους κάνουμε ξανά.
Ξεχνιέμαι για λίγο, περασαν άνθρωποι πολλοι απ'τη ζωή μου, άλλοι μου έδωσαν  πολλά κι άλλοι μου στέρησαν τα βασικά. Αλλοι μου περασαν αδιαφοροι κι άλλοι ελεγα οτι ήταν αναντικατάστατοι.
Μα οταν ζηταω το συναισθημα πάλι σε σένα καταλήγω. Έτσι είναι τα απωθημένα βλέπεις, σου γαμανε το μυαλό λίγο. Εκεί που μένουν μόνο στάχτες ανάβει πάλι φωτιά. Πόσες φορές να πονέσεις για τον ίδιο άνθρωπο πια. Πόσα χρόνια ακόμα θα μας περνάνε αδιάφορα αυτά;
Τόσα χρόνια και σε θέλω ακομα. Ναι, σε θέλω. Γιατί με κάνεις να γελω, και να χαμογελω. Κάνεις ακόμα τη καρδιά μου να χτυπάει πιο πολύ, μου γαμας ακόμα το μυαλό με ένα φιλι. Με ένα άγγιγμα σου μου τρελαίνεις ακόμα το κορμί.
Και ήρθε η ώρα να σου πω "I want more". Γιατί θέλω, θέλω αυτό το κάτι παραπάνω. Κατι διαφορετικό. Το κατάλαβα τώρα αυτό. Ξαφνικά με ένα φίλο σου θερμό.  Ξέρω μιλάω στο κενό . Ξέρω θα κατεβάσεις τη μουριτσα σου και θα πεις δε γίνετε ρε μπρο. Ξέρω έχεις πληγωθεί πολύ. Ξέρω δε θελεις καν να το σκεφτεις είναι υπερβολή. Ξέρω θα κλάψω άλλη μια βραδιά για σένα πάλι. Μη σε νοιάζει και δε θα φταις εσύ μη νιώθεις χάλι. Είναι που σου 'χω αδυναμία βλέπεις και θα με πειράξει που χαθείς και πάλι. Ειναι που νιωθω ακομα και θελω απλα να δω αν μπορει να εξελιχθει σε κατι. Ειναι που θελω να δω αν εχει να παει πουθενα. Ειναι που θελω να του δωθει η ευκαιρια μια φορά. Είναι που κάνουμε τα πράγματα περίπλοκα όταν είναι όλα τόσο απλά. Είναι που τραβάμε το σκοινί και κάποια στιγμή θα σπάσει τελικά. Είναι που θα θελα να ήξερα για μια φορά τις σκέψεις που γυρνάνε στο δικό σου το μυαλό. Ξερω βαράνε κόκκινοι συναγερμοι εκεί μέσα , μα δε θέλω κάτι το σοβαρό. 

Δε θέλω και πολλά. Μια αλλαγή απ το κατεστημένο. Αυτό είναι το κάτι παραπάνω. Μια λέξη παραπάνω, μια σκέψη παραπάνω. Μια ελευθερία παραπάνω. Μια βόλτα, ένα ποτό, μια ταινία αγκαλιά, ένα μνμ στα ξαφνικά κι ένα παραπάνω σε θέλω στα σκοτεινά. Ένα φιλί στα πεταχτά κι ένα άγγιγμα στα κλεφτά. Μια λεξη κι ας μην ειναι καθημερινα. Κι ας εισαι πάλι μακριά. Μια αρχή, σου λέω δε θέλω πολλά.

Πόσα περάσαμε και πόσα ξεπερασαμε. Τα αφήσαμε στο παρελθόν και προσπέρασαμε. Δε σου κράτησα ποτέ κακια και ξέρω πως δε μου κράτησες κι εσύ. Δεν ήταν ώρα τότε για τέτοιες κουβέντες το ξέρω το ξέρεις κι εσύ.
 Ίσως να μην είναι ούτε τώρα, δεν είναι η καλύτερη στιγμή. Μα ξέρω είναι η ώρα για μια αλλαγή. Ίσως να είναι η ώρα για να τελειώσει μια και καλή. Ίσως θα μείνει πάντα άλλη μια ξεχασμένη πληγή. Ίσως να μην έβγαινε ούτως ή άλλως πουθενά. Ίσως και να βγαίνε σε πράγματα πολλά. Μια δυνατή φιλία και καλα. Ποιος ξέρει; Δε θα μάθω. Θα μου πεις πως το παίρνω πολύ σοβαρά, να τσιλαρω,να το δω λίγο πιο χαλαρά, να μην ασχολούμαι άμα δε μ'αρέσει αυτή η συμπεριφορά. Πως ετσι ειμαι γενικα μη με κραζεις ξανα. Μη τα παίρνεις θα μου πεις όλα τόσο προσωπικά.
Μα θα ερχόταν η ώρα να τελειώσει αυτό, η ώρα που το αντίο θα ήταν οριστικο. Θα χανομασταν και παλι διχως γυρισμο. Δε θέλω πια το μέτριο και το ντεμι. Έχω μάθει να ζω για το πολύ και όπου βγει. Ότι νιώθω προτιμώ να πω, και μετά ας χτυπηθώ. Στη ζωή έχω μάθει όλα είναι περαστικά, στο χέρι μας είναι να τα κρατήσουμε κοντά. Εμείς ορίζουμε που θα βγει και γιατί, ο καθένας είναι αλλιώς, δεν υπάρχουν κανόνες σε κανένα χαρτί. Μα όταν κάτι το θέλεις πολύ, δε το αφήνεις να χαθεί γιατί δε θα ξανάρθει. Είμαστε και οι δύο άνθρωποι της στιγμής, τα μεγαλύτερα μαθήματα αυτά της ζωής.
Και κάπως έτσι κλείνει το στορυ, μα θα είναι δική σου ή απόφαση να βάλεις ένα τέλος, και δε χρειάζεται να ακούσω σόρρυ. Θέλω να μου το πεις καθαρά, χωρίς να σκέφτεις, "δε θελω να σε πληγωσω ξανα" κι αλλα τέτοια τυπικα. Ειναι πραγματα απλα. Αν δε νιωθεις τιποτα και θελεις μονο να περνας μιας στις τόσες καλα, πες το ξεκαθαρα, μη μου γαμησεις πάλι τη καρδιά. Φύγε αν θες, θα κοιτάζω τη πλάτη σου ξανά, αυτή τη φορά θα κλαίω πιο σιωπηλά. Δε θα κοιτάξεις πίσω το ξέρω καλά. Μα πες το αυτή τη φορά.  Δε ξέρω αν νιώθεις γλυκιά μου αμαρτία μα ότι κι αν είναι να το πεις τώρα είναι η ευκαιρία.
Εσύ και οι στιγμές μας, όσες είχαμε κι όσες δε ζήσαμε, εστω κι αν μείνεις ένα απωθημένο θα είσαι πάντα το πιο λατρεμένο απαγορευμένο.