Αστραπές κ.α

Κεραυνοβόλος έρωτας..Αχ. Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και ξαφνικά βλέπεις ένα άτομο και ολόκληρος ο κόσμος σου γυρνάει ανάποδα. Η ήρεμη λίμνη που είχες μέσα σου τόσο καιρό ταράζεται απο μια μικρή μα τόσο σημαντική πέτρα που δημιουργεί ένα ripple effect. Ο χρόνος παγώνει απο το πουθενά και το μυαλό σου σταματάει να λειτουργεί. Εκεί καταλαβαίνεις αυτές τις χαζομάρες που ακούς απο άλλους η έχεις δει σε ταινίες Αυτά τα περί καρδιάς, μιας που η καρδία σου βαράει τόσο δυνατά λες και θέλει να βγει απο το στήθος σου και να γίνει ένα με την καρδιά του άλλου. Τα 10 δευτερόλεπτα που έχεις κάτσει και κοιτάς μοιάζουν με χρόνια. Όλο σου το σώμα είναι μουδιασμένο με μια δόση παράδεισου. Αυτό το μαγικό συναίσθημα που τίποτα δεν μπορεί να το σταματήσει και φτιάχτηκε με έναν και μόνο σκοπό απο τότε που ερωτεύτηκε ο πρώτος άνθρωπος. Να κάνει τον μεγαλύτερο σεισμό που έχεις δεί αλλά μέσα σου. Στέκεσαι παγωμένος να θαυμάζεις την πιο αιθέρια παρουσία και πρωτοφανή ομορφιά που έχεις δει στην ζωή σου μη ξέροντας τι να πείς ακριβώς για να σπάσεις τον πάγο και τι να κάνεις για να μην σταματήσει αυτός ο ηλεκτρισμός που υπάρχει στην ατμόσφαιρα. Μα και να ήξερες τι θα έκανες; Πάς να ξεστομίσεις το παραμικρό αλλα οι λέξεις δεν βγαίνουν απο το στόμα σου. Πανικοβάλλεσαι στην σκέψη οτι θα χάσεις την μια και μοναδική ευκαιρία που έχεις στον έρωτα, μιας που έτσι σου φαίνεται εκείνη την στιγμή. Ίσως και να είναι και η μοναδική. Ποιός ξέρει;

Διάφορες σκέψεις  βομβαρδίζουν το μυαλό σου καθώς η όπτική επαφή δεν έχει σπάσει ούτε για 1 δευτερόλεπτο. Νιώθει το ίδιο η μήπως με κοιτάζει γιατι δεν έχει ιδέα γιατί τα μάτια μου είναι καρφωμένα; Φανταστικά σενάρια με γάμους, παιδιά και σπίτια με άσπρους φράχτες. Όλοι το έχουμε κάνει (ας το παραδεχθούμε) ή μήπως είμαι ο μόνος; Σκέφτεσαι πως θα ήταν αυτός ο άνθρωπος μέσα στην σχέση και πόσο χαρούμενο θα σε έκανε απλά η ύπαρξη αυτού του ανθρώπου κοντά σου.

Ένα δειλό ''γειά'' βγαίνει μαζί με το όνομα σου. Κάθεσαι αποχαυνωμένος, πανικόβλητος ίσως μιας που η αγωνία για το τι θα βγει απο το στόμα του άλλου σε τρομάζει. Ακούς το όνομα και ακόμα ένα διστακτικό γειά και το χαμόγελο φτάνει μέχρι τα αυτιά σε σημείο που σε πονάνε τα ζυγωματικά σου. Λές και σου ανακοίνωσαν πως νίκησες το τζόκερ η κάτι τέτοιο. Από την άλλη, μπορεί όντως να είσαι και ο υπερτυχερός η ο τυχερός μέσα στην ατυχία. Μια σχέση έχει τα πάνω και τα κάτω της. Τίποτα στην ζωή δεν είναι στρωμένο με ροδοπέταλα. Χρειάζεται θυσίες, συμβιβασμούς και επικοινωνία. Θέλει να υπάρξουν άσχημα για να εκτιμήσεις τα όμορφα και το αντίστροφο. Τι θα ήταν το λάθος αν δεν υπήρχε το σωστό άλλωστε; Η εμπιστοσύνη χτίζεται λένε, δεν κερδίζεται. Πάντα πίστευα πως τα λόγια αυτά ήταν πολύ επαγγελματικά για να έχουν επιρροή στην μη επαγγελματική ζωή κάποιου. Είναι λόγια που θα έλεγε κάποιος που δεν έχει νιώσει αυτή την αστραπή στο κεφάλι. Όταν κοιτάς τον άνθρωπο που έχεις απέναντι και ελπίζεις να μην σου ζητήσει να πας να πέσεις απο τον γκρεμό γιατί θα το έκανες. Όχι επειδή είσαι ηλίθιος η τυφλός. Επειδή θα έκανες τα πάντα. Τυφλός είσαι όταν σου έχει ζητήσει να πέσεις ήδη καμιά 10αριά φορές και εσύ νομίζεις πως πίσω απο αυτά υπάρχει αγάπη. Πίσω στο θέμα μας. Η εμπιστοσύνη δίνεται σε ανθρώπους που εμείς πιστεύουμε πως αξίζουν. Κανείς σε φιλία δεν κέρδισε εμπιστοσύνη. Την δώσαμε απλόχερα απο την πρώτη στιγμή. Εξαιρούνται βέβαια άτομα που είναι σε συμμορίες και πρέπει να φέρουν το δάχτυλο ενός μέλους μιας αντίπαλης συμμορίας. Το ίδιο είναι και με την αγάπη. Δεν περιμένουμε ποτέ τίποτα πίσω. Αν περιμένεις το παραμικρό τότε αναθεώρησε. Ίσως να μην είναι και τόσο έρωτας. Τώρα θα μου πείς, άλλο ο έρωτας αλλο η αγάπη χαζέ. Προφανώς και είναι 2 διαφορετικά πράγματα. Διαφορετικά μα σε κάποιους τομείς ίδια. Σαν τα i-phones ένα πράγμα. Το ένα ειναι πιο μικρό το άλλο είναι πιο μεγάλο. Κάποια κρατάνε και κάποια όχι. Ο έρωτας είναι πιο πολύ ο ενθουσιασμός παρά αυτή η αγάπη και ανιδιοτέλεια Μπορείς παρόλα αυτά να είσαι ερωτευμένος πολλά χρόνια και να τον αγαπάς τον άνθρωπο και εκεί είναι που τα πράγματα περιπλέκονται

Τα συναισθήματα ξεθυμαίνουν σε κάποια φάση. Αυτή είναι η σκληρή αλήθεια. Με εξαίρεση το 1 στο εκατομμύριο τα περισσότερα συναισθήματα ξεθυμαίνουν. Πολλές οι θεωρίες στο γιατί αλλά δεν χρειάζεται να τις πώ μιας που όλοι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί Μπορείς να είσαι ερωτευμένος και να σου φύγει. Μπορεί να αγαπάς κάποιον και μια μέρα να ξυπνήσεις και να πείς πως πνίγεσαι και δεν αντέχεις άλλο. Μπορεί το πρώτο να φύγει και να μείνει το 2ο. Μπορεί να γίνει και το αντίστροφο. Στην χειρότερη περίπτωση δεν μένει και τίποτα.  Η πιο συχνή αφορμή που μια ζωή βλέπω είναι το γνωστό ''βαρέθηκα'' όταν τα πράγματα δεν πάνε τόσο καλά ή όταν η σχέση είναι στάσιμη. Πράγμα απόλυτα αποδεκτό. Απο μια άλλη οπτική γωνία απίστευτα χαζό. Αν όντως βαρέθηκε ένας απο τους δύο γιατί να μην μιλήσετε και να αλλάξετε κάτι; Μήπως φταίει αυτή η άπονη η κοινωνία που μας έμαθε να πετάμε τις σπασμένες λάμπες και να βάζουμε καινούριες ή ο ρομαντισμός και υπερβολική θεοποίηση της ''καινούριας περιπέτειας'', του ''απαγορευμένου η του "καλοκαιρινού έρωτα''; Το απαγορευμένο είναι πάντα το καλύτερο λένε ή αυτό που θέλεις είναι λίγο καλοκαίρι, ένα μοχίτο στο χέρι και έναν καλοκαιρινό έρωτα. Εκεί έρχεται η στιγμή που στην ουσία πρέπει να πάρεις μια φανταστική ζυγαριά στο μυαλό σου και να ζυγίζεις αυτά που έχεις με αυτά που θέλεις. Προφανώς και  δεν είμαι υπέρ του να βολευτείς με κάτι που σε στεναχωρεί η σε μιζεριάζει. Αλλά όταν υποθετικά έχεις μια καλή σχέση και έναν άνθρωπο που ήταν πάντα εκεί γιατί να τα πετάξεις όλα για κάτι που υπάρχει μόνο σε ταινίες; Το λέω αυτό όχι επειδή δεν υπάρχουν καλοκαιρινοί έρωτες που είναι δυνατοί Το στερεότυπο αυτό υπάρχει γιατί όντως είναι έτσι. Ένας δυνατός έρωτας που πάντα τελειώνει άδοξα γιατί προφανώς κανείς δεν θα κάτσει να ψάξει για σχέση το καλοκαίρι. Όπως σκέφτεται ο Χ άνθρωπος σχετικά με το καλοκαίρι σκέφτεται και ο Υ. Το έκαναν έτσι ωστέ να μην γίνεται και αλλιώς. Και η ερώτηση παραμένει. Γιατί να πετάξεις τα πάντα για αυτο; Η απάντηση είναι απλή. Γιατί είναι κάτι καινούριο, δεν είναι ρουτίνα είναι περιπέτεια! Στην περίπτωση που αποφασίζει κάποιο να το κάνει αυτό στην ουσία αποφασίζει να κλειδώσε τις αναμνήσεις που είχε σε ένα κουτί και να φτιάξει καινούριες με κάποιον άλλον. Για να μην παρεξηγηθώ βέβαια, όλες οι σχέσεις τελειώνουν. Κάποιες είναι τελειωμένες ακόμα και πριν χωρίσεις. Το όλο θέμα είναι στο γεγονός πως μερικές φορές η συμπεριφορα μας είναι περίεργη όχι λόγω περιέργειας του χαρακτήρα μας αλλά λόγω του ότι αποφασίζουμε ξαφνικά να κάνουμε ανθρώπους δίπλα μας αναλώσιμους. Να αντικαταστήσουμε κάτι αναντικατάστατο Να πετάξουμε απο το παράθυρο επικοινωνία,εμπιστοσύνη, αγάπη για κάτι το οποίο είναι απλά σκέτη οφθαλμαπάτη. Για κάτι που ξέρουμε πως έχει ημερομηνία λήξης και ξέρουμε πως θα τελειώσει όσο ξαφνικά όσο άρχισε. Υποθέτω πως αυτό είναι απλά η δική μου πρόθεση να παλεύω αντί να αντικαθιστώ. Εννοείτε πως δεν θα παντρευτούμε τον πρώτο άνθρωπο που αγαπήσαμε, κάποιοι είναι και κατά του γάμου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει να τον έχουμε σαν μολύβι που το ξύσαμε πολύ και έχασε την αξία του. Κανείς δεν έκατσε να σκεφτεί και να πάει λίγο πίσω, τότε που γνώρισαν αυτό το άτομο. Να νιώσουν αυτά που ένιωσαν εκείνη την στιγμή. Μαζί σε αυτούς και εγώ. Ίσως κάποιοι να το έκαναν και να ένιωσαν κενό. Ίσως και να μην μπήκαν καν στον κόπο.

Πάντα πίστευα πως οι άνθρωποι φαίνονται στο τέλος. Τα πραγματικά χρώματα κάποιου φαίνονται εκεί που δεν έχει τίποτα να χάσει. Το πόσο επικίνδυνος είναι, το τι μπορεί να κάνει και που μπορεί να φτάσει. Όταν πέφτει η αυλαία βγαίνουν οι μάσκες και μπορείς να δείς πραγματικά τι κρυβόταν από πίσω. Ίσως η δικαιολογίες να συνεχιστούν και μετά το κλείσιμο ή να τελειώσει η παράσταση με ένα τεράστιο μπάμ που κρυβόταν εκεί καιρό τώρα. Δεν κρίνεται ο άνθρωπος από αυτό βέβαια αλλά σίγουρα μπορείς να δείς ένα μέρος του εαυτού του που ποτέ δεν σε άφησε να δεις Μπορεί να αντικρίσεις κρύα και κενά μάτια ή βλέμμα γεμάτο αγάπη που λέει λυπάμαι αλλά δεν μπορώ άλλο. Αναλόγως με το τι θα αντικρίσεις σκεφτεσαί και διαφορετικά. Στην δεύτερή περίπτωση μπορεί να παρακαλέσεις για άλλη μια ευκαιρία ή να βουρκώσεις λέγοντα ένα απλό ''δεν πειράζει''. Στην πρώτη περίπτωση σκέφτεσαι λίγο πιο σκοτεινά. Βλέπεις πόσο λίγο σε νοιάστηκε αυτό το άτομο τελικά και ξαφνικά βλέπεις τον εαυτό σου για πολύ λίγο και καταλαβαίνεις πόσο λίγο νοιάστηκες και εσύ άλλα άτομα όταν αποφάσισες να το τελειώσεις. Δεν ξέρεις τι σε πονάει πιο πολύ. Το τέλος ή το γεγονός οτι σε κοίταξε τόσο κενά;

Από την άλλη, είναι πολύ εύκολο να φιλοσοφείς όταν κάποιος άλλος εκτός απο σένα καίγεται.