Μισώ την χημεία. Αυτή δεν είναι που φταίει για τον έρωτα δεν λένε; Τι είναι όμως ο έρωτας και τι η αγάπη; Λένε πως η αγάπη έχει διάφορες μορφές. Μεγάλη συζήτηση και ακόμα μεγαλύτερο ντιμπέϊτ.
Πάντα πίστευα πως η αγάπη για τον καθένα έχει διαφορετική έννοια ακόμα και αν η έννοια αυτή δεν μπορεί να γίνει ποτέ αποδεκτή απο την κοινή γνώμη. Ο καθένας στο μυαλό του έχει έναν τρόπο ή και παραπάνω να εκδηλώνει ή να δείχνει την αγάπη του προς κάποιον, για παράδειγμα τα παιδιά του νηπείου και συνήθως τα αγόρια, πειράζουν η φέρονται άσχημα στα μικρά κοριτσάκια, κάποιος έφηβος θα μπορούσε να κόψει τις φλέβες του για την "αγάπη του". Παρόλο που δεν θα πρότεινα την αυτοκαταστροφή ως σωστό τρόπο εκδήλωσης αγάπης, κανείς δεν θα μπορούσε να αρνηθεί πως όλο αυτό είναι ο τρόπος του καθένα να δείξει αγάπη. Κανείς εκτός απο αρκετά κλειστόμυαλα άτομα που είναι ακόμα καλουπωμένοι στο πρότυπο της τέλειας σχέσης, χωρίς εντάσεις, γεμάτη ροδοπέταλα και σαμπάνιες σε ακριβά ξενοδοχεία. Προφανώς και κάτι τέτοιο μπορεί να υπάρξει σαν εξαίρεση στον κανόνα, αλλά όπως και ο τίτλος του μπλόγκ προτιμώ να μιλήσω για καθημερινές σχέσεις. Σχέσεις που τελείωσαν πριν κάν αρχίσουν, που έμειναν μαζί για πάντα μέσα απο αμέτρητες αντιξοότητες και σχέσεις τις μιάς βραδιάς.
Θα επιστρέψω στο θέμα της κατηγοριοποίησης της αγάπης και του έρωτα αργότερα, για να θέσω το εξής ερώτημα: Τι είναι οι σχέσεις; Για άλλη μια φορά, οι γνώμες συγκρούονται. Κάποιοι λένε πως είναι συμβιβασμός μεταξύ δύο ατόμων, άλλοι λένε πως είναι ένα συμβόλαιο αορίστου χρόνο με συγκεκριμένους όρους, όπως εμπιστοσύνη και ειλικρίνια και κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως είναι ένα συνεχόμενο παιχνίδι. Ενδιαφέρον σκέφτηκα, τότε που άκουγα τους μεγαλύτερους μου να μιλάνε για αυτό. Τι παιχνίδι είναι όμως και ποιοί οι κανόνες του; Ή μηπώς να ρωτήσω αν έχει κανόνες; Το μόνο σίγουρο είναι πως το παιχνίδι έχει δικό του μυαλό και αργά η γρήγορα όλοι πέφτουμε στην παγίδα τού να παίξουμε. Μια άλλη, αρκετά σωστή ερώτηση θα ήταν η εξής: Τι ποντάρουμε για να μπούμε στο τραπέζι της Κυρίας Αγάπης; Γιατι το οτί θα μπείς είναι σίγουρο και προκαθορισμένο.
Για όσους έχουν παίξει σκάκι έστω για μία φορά στην ζωη τους, θα μπορούσα να το ταυτίσω καπώς έτσι. Ένα παιχνίδι τελείως στρατηγικό, με προσεκτικές κινήσεις, γεμάτο αγχος και το ρολόι δίπλα σου να σου δείχνει πως ο χρόνος σου μέχρι την επόμενη κίνηση σου είναι περιορισμένος. Σαν αυτό το παιδάκι που σε πείραζε στο σχολείο και ήθελες πάντα να το βαρέσεις για να το βουλώσει. Αντιπαλός σου βέβαια δεν είναι μόνο ο χρόνος αλλά και το άλλο μισό της σχέση σου. Αντίπαλος με την καλή έννοια βέβαια. Βρισκεσαί σε μια κατάσταση που αν πραγματικά θέλεις τον άλλον, είσαι διατεθιμένος να αποδείξεις πράγματα, να κάνεις κάποια άλλα στην άκρη. Άυτα είναι τα πράγματα που πρέπει να ποντάρεις στο τραπέζι. Ειλικρίνια, εμπιστοσύνη, ενδιαφέρον και η λίστα συνεχίζετε στο άπειρο και ακόμα παραπέρα. Όλα αυτά βέβαια τα ποντάρεις για να δημιουργήσετε μαζί έναν μικρό στρατό που αποτελείται αποκλειστικά και μόνο απο εσάς τους δύο. Εσείς εναντίον του κόσμου. Κάποιοι είναι αρκετά καλοί στο σκάκι και κάνουν κινήσεις όπως ρουά μάτ ή οι εξπέρ του παιχνιδιού θυσιάζουν ακόμα και την βασιλισά ή τον βασιλιά τους, έτσι ωστέ το παιχνίδι να τελειώσει πιο γρήγορα απο το κανονικό.
Σε άλλους το παιχνίδι μοιάζει πιο πολύ σαν πόκερ. Προσπαθούν να νικήσουν το παιχνίδι με ένα καλό χέρι όπως το φλός ή με μια μπλόφα όταν έχουν στο χέρι 2 και 8. Το 2 και το 8 υποτίθετε πως είναι το χειρότερο χέρι που μπορεί να έχει κάποιος σε μια παρτίδα πόκερ, αλλά είναι αρκετό για να κάνεις φόλντ; Είναι αρκετό για να αφήσεις κάτω τα χαρτία σου και να παρατήσεις το παιχνίδι ή θα χαμογελάσεις ύπουλα δίνωντας έτσι την εντύπωση στους υπόλοιπους πως έχεις τέσσερεις άσσους στο χέρι και άλλον έναν στο μανίκι; Κάθε σχέση έχει αντιξοότιτες και άσχημες στιγμές, λογώ του ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν ψάχνουμε κάποιον ίδιο με εμάς αλλά κάποιον που θα είναι μαζί μας επειδή ακριβώς οι χαρακτήρες μας είναι αντίθετοι. Κάποιον που μέσα στο 2 και το 8 θα μας πετάξει κρυφά έναν άσσο και θα σπάσει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Είναι καλό να σπάμε τους κανόνες του παιχνιδιού για το καλό της σχέσης μας αλλά τι συμβαίνει όταν οι κανόνες σπάνε πίσω απο την πλάτη μας; Όταν δεν το γνωρίζουμε και καταλήγουμε να βρισκόμαστε σε σόου με μαριονέτες με εμάς ως κύρια ατραξιόν; Όταν ξαφνικά ο άσσος που βλέπαμε ήταν απλά μια οφθαλμαπάτη και τελικά κάποιος άλλος έχει κάνει φόλντ για μας όταν γυρίσαμε για μισό λεπτό το βλέμμα μας μακριά απο τα χαρτιά μας;
Πάντα πίστευα πως η αγάπη για τον καθένα έχει διαφορετική έννοια ακόμα και αν η έννοια αυτή δεν μπορεί να γίνει ποτέ αποδεκτή απο την κοινή γνώμη. Ο καθένας στο μυαλό του έχει έναν τρόπο ή και παραπάνω να εκδηλώνει ή να δείχνει την αγάπη του προς κάποιον, για παράδειγμα τα παιδιά του νηπείου και συνήθως τα αγόρια, πειράζουν η φέρονται άσχημα στα μικρά κοριτσάκια, κάποιος έφηβος θα μπορούσε να κόψει τις φλέβες του για την "αγάπη του". Παρόλο που δεν θα πρότεινα την αυτοκαταστροφή ως σωστό τρόπο εκδήλωσης αγάπης, κανείς δεν θα μπορούσε να αρνηθεί πως όλο αυτό είναι ο τρόπος του καθένα να δείξει αγάπη. Κανείς εκτός απο αρκετά κλειστόμυαλα άτομα που είναι ακόμα καλουπωμένοι στο πρότυπο της τέλειας σχέσης, χωρίς εντάσεις, γεμάτη ροδοπέταλα και σαμπάνιες σε ακριβά ξενοδοχεία. Προφανώς και κάτι τέτοιο μπορεί να υπάρξει σαν εξαίρεση στον κανόνα, αλλά όπως και ο τίτλος του μπλόγκ προτιμώ να μιλήσω για καθημερινές σχέσεις. Σχέσεις που τελείωσαν πριν κάν αρχίσουν, που έμειναν μαζί για πάντα μέσα απο αμέτρητες αντιξοότητες και σχέσεις τις μιάς βραδιάς.
Θα επιστρέψω στο θέμα της κατηγοριοποίησης της αγάπης και του έρωτα αργότερα, για να θέσω το εξής ερώτημα: Τι είναι οι σχέσεις; Για άλλη μια φορά, οι γνώμες συγκρούονται. Κάποιοι λένε πως είναι συμβιβασμός μεταξύ δύο ατόμων, άλλοι λένε πως είναι ένα συμβόλαιο αορίστου χρόνο με συγκεκριμένους όρους, όπως εμπιστοσύνη και ειλικρίνια και κάποιοι άλλοι ισχυρίζονται πως είναι ένα συνεχόμενο παιχνίδι. Ενδιαφέρον σκέφτηκα, τότε που άκουγα τους μεγαλύτερους μου να μιλάνε για αυτό. Τι παιχνίδι είναι όμως και ποιοί οι κανόνες του; Ή μηπώς να ρωτήσω αν έχει κανόνες; Το μόνο σίγουρο είναι πως το παιχνίδι έχει δικό του μυαλό και αργά η γρήγορα όλοι πέφτουμε στην παγίδα τού να παίξουμε. Μια άλλη, αρκετά σωστή ερώτηση θα ήταν η εξής: Τι ποντάρουμε για να μπούμε στο τραπέζι της Κυρίας Αγάπης; Γιατι το οτί θα μπείς είναι σίγουρο και προκαθορισμένο.
Για όσους έχουν παίξει σκάκι έστω για μία φορά στην ζωη τους, θα μπορούσα να το ταυτίσω καπώς έτσι. Ένα παιχνίδι τελείως στρατηγικό, με προσεκτικές κινήσεις, γεμάτο αγχος και το ρολόι δίπλα σου να σου δείχνει πως ο χρόνος σου μέχρι την επόμενη κίνηση σου είναι περιορισμένος. Σαν αυτό το παιδάκι που σε πείραζε στο σχολείο και ήθελες πάντα να το βαρέσεις για να το βουλώσει. Αντιπαλός σου βέβαια δεν είναι μόνο ο χρόνος αλλά και το άλλο μισό της σχέση σου. Αντίπαλος με την καλή έννοια βέβαια. Βρισκεσαί σε μια κατάσταση που αν πραγματικά θέλεις τον άλλον, είσαι διατεθιμένος να αποδείξεις πράγματα, να κάνεις κάποια άλλα στην άκρη. Άυτα είναι τα πράγματα που πρέπει να ποντάρεις στο τραπέζι. Ειλικρίνια, εμπιστοσύνη, ενδιαφέρον και η λίστα συνεχίζετε στο άπειρο και ακόμα παραπέρα. Όλα αυτά βέβαια τα ποντάρεις για να δημιουργήσετε μαζί έναν μικρό στρατό που αποτελείται αποκλειστικά και μόνο απο εσάς τους δύο. Εσείς εναντίον του κόσμου. Κάποιοι είναι αρκετά καλοί στο σκάκι και κάνουν κινήσεις όπως ρουά μάτ ή οι εξπέρ του παιχνιδιού θυσιάζουν ακόμα και την βασιλισά ή τον βασιλιά τους, έτσι ωστέ το παιχνίδι να τελειώσει πιο γρήγορα απο το κανονικό.
Σε άλλους το παιχνίδι μοιάζει πιο πολύ σαν πόκερ. Προσπαθούν να νικήσουν το παιχνίδι με ένα καλό χέρι όπως το φλός ή με μια μπλόφα όταν έχουν στο χέρι 2 και 8. Το 2 και το 8 υποτίθετε πως είναι το χειρότερο χέρι που μπορεί να έχει κάποιος σε μια παρτίδα πόκερ, αλλά είναι αρκετό για να κάνεις φόλντ; Είναι αρκετό για να αφήσεις κάτω τα χαρτία σου και να παρατήσεις το παιχνίδι ή θα χαμογελάσεις ύπουλα δίνωντας έτσι την εντύπωση στους υπόλοιπους πως έχεις τέσσερεις άσσους στο χέρι και άλλον έναν στο μανίκι; Κάθε σχέση έχει αντιξοότιτες και άσχημες στιγμές, λογώ του ότι είμαστε όλοι διαφορετικοί και δεν ψάχνουμε κάποιον ίδιο με εμάς αλλά κάποιον που θα είναι μαζί μας επειδή ακριβώς οι χαρακτήρες μας είναι αντίθετοι. Κάποιον που μέσα στο 2 και το 8 θα μας πετάξει κρυφά έναν άσσο και θα σπάσει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Είναι καλό να σπάμε τους κανόνες του παιχνιδιού για το καλό της σχέσης μας αλλά τι συμβαίνει όταν οι κανόνες σπάνε πίσω απο την πλάτη μας; Όταν δεν το γνωρίζουμε και καταλήγουμε να βρισκόμαστε σε σόου με μαριονέτες με εμάς ως κύρια ατραξιόν; Όταν ξαφνικά ο άσσος που βλέπαμε ήταν απλά μια οφθαλμαπάτη και τελικά κάποιος άλλος έχει κάνει φόλντ για μας όταν γυρίσαμε για μισό λεπτό το βλέμμα μας μακριά απο τα χαρτιά μας;
CheckMate
No comments:
Post a Comment