H όχι και τόσο μεταφυσική του έρωτα

Έχω έναν γρίφο για εσάς.  Τί μπορεί να σε κάνει παντοδύναμο ή να σε κάνει τελείως αδύναμο; Τί μπορεί να σε ανεβάσει στα σύννεφα ή να σε ρίξει από αυτά; Τί μπορεί να σε κάνει απίστευτα ευτυχισμένο ή υπερβολικά δυστυχισμένο; Τί είναι το μεγαλύτερο όπλο των ανθρώπων που μπορεί να φέρει την ειρήνη παντού ή να φέρει τον πόλεμο;

Ποιος να ξέρει. Ας αφήσουμε για λίγο τον γρίφο και να μπούμε στο θέμα.

Σχέσεις. Καλές σχέσεις, κακές σχέσεις και γενικά σχέσεις όλων των ειδών. Τι είναι αυτό που μας ελκύει; Είναι απλά ένα τρικ της φύσης για την αναπαραγωγή του είδους, όπως είπε και ο Σοπενχάουερ στο βιβλίο του η μεταφυσική του έρωτα; Είμαστε όντως εγωιστικά πλάσματα που βρίσκουν κάποιον από καθαρό συμφέρον, μόνο και μόνο για να περνάμε καλά ή υπάρχει κάτι παραπάνω; Κρυμμένο πίσω από φλογερά βλέμματα και ατελείωτες, αξημέρωτες νύχτες με κρασί. Η αλήθεια είναι πως όσο ανοιχτόμυαλος και να είμαι δεν θα συμφωνήσω με τον Σοπενχάουερ που ισχυρίζεται πως το συναίσθημα που νιώθει κάποιος όταν ερωτεύεται είναι μια αυταπάτη της φύσης μας. Δεν θα συμφωνήσω πως είμαστε προγραμματισμένοι για αναπαραγωγή. Αν συμφωνήσω, θα ισχυριστώ και εγώ με την σειρά μου πως δεν είμαστε τίποτα παραπάνω από ζώα.

Πριν τα πάρετε και φωνάξετε την φιλοζωική αφήστε με να εξηγήσω πρώτα. Δεν είναι αυτό που νομίζετε. Όσες φορές και να έχετε ακούσει την δικαιολογία αυτή, σας βεβαιώνω πως αυτή την φορά δεν είναι δικαιολογία.

Αυτό που μας χωρίζει από τα ζώα, είναι η ανώτερη νοημοσύνη μας. Δεν μας ελέγχουν απόλυτα τα ένστικτά μας. Δεν θέλουμε απλά να επιβιώσουμε σε αυτόν τον σκληρό αλλά πανέμορφο κόσμο που ζούμε. Έχουμε την νοημοσύνη να ξεχωρίζουμε το σωστό από το λάθος και το καλό από το κακό ( δεν ισχύει για όλους μας παρόλα αυτά). Μπορούμε να ζυγίζουμε τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα μιας κατάστασης και να διαλέγουμε την καλύτερη δυνατή λύση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα συναισθήματα μας. Δεν είμαστε ρομποτάκια που ήρθαν στην ζωή με έναν συγκεκριμένο σκοπό. Δεν φτιαχτήκαμε για να μεγαλώσουμε, να παντρευτούμε, να κάνουμε παιδιά και να δουλεύουμε όλη την υπόλοιπη ζωή μας. ΌΧΙ ΦΙΛΕ ΣΟΠΕΝΧΑΟΥΕΡ. Δεν είμαστε καλουπωμένοι. Δεν είναι όλα αυταπάτες επειδή εσύ αποφάσισες μια μέρα να φιλοσοφήσεις. Νο offence βέβαια. Υπέροχος φιλόσοφος ο Σοπενχάουερ. Ποιος άλλωστε δεν έχει ερωτευτεί και έχει νιώσει μέσα του πως μπορεί να κάνει τα πάντα. Ποιος δεν έχει χωρίσει και δεν έχει νιώσει την καρδία του να σπάει στα δύο. Αν ήταν όντως τρικ της φύσης γιατί να πονάς στο τέλος; Τώρα θα μου πεις, φύση είναι αυτή και το μάστερ πλάν της έχει και όλα τα έχει υπολογίσει. Ωστόσο, αρνούμαι να αποδεχθώ τα επιχειρήματα του. Γιατί τα μικρά παιδιά που δεν είναι ακόμα γαλουχημένα από την οικογένεια και την κοινωνία να παντρευτούν, κρατιούνται από το χέρι στο δημοτικό και το νήπιο; Δεν είναι τα πάντα μονοδιάστατα. Η τύχη μας δεν είναι προδιαγραμμένη από την στιγμή που θα γεννηθούμε. Εμείς φτιάχνουμε την ζωή μας. Εμείς και οι επιλογές μας. Μερικές φορές βέβαια δεν έχεις επιλογή. Σωστό επιχείρημα και αυτό. Αν εξαιρέσουμε κάποιες ακραίες περιπτώσεις όπως το να πηδήξεις από αεροπλάνο και να μην ανοίξει το αλεξίπτωτο σου, θα έλεγα πως πάντα έχεις μια επιλογή. Μία επιλογή που ίσως να μην έχεις δει ή να μην έχεις σκεφτεί ακόμα. Τα πάντα είναι θέμα οπτικής γωνίας. Κάποιοι βρίσκουν την σχέση εξ-αποστάσεως ψεύτικη. Ίσως να είναι, ίσως και όχι. Αναλόγως την οπτική σου γωνία. Ένα πόϊντ οφ βιού είναι πως δεν μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον τόσο και ένα άλλο είναι να πεις πως η απόσταση ενώνει ανθρώπους και δεν τους χωρίζει. Μπορεί η δεύτερη περίπτωση να είναι υπερβολικά ρομαντική για κάποιους. Αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός πως είναι μια διαφορετική οπτική γωνία στο θέμα των σχέσεων.

 Ένα παρόμοιο παράδειγμα είναι το επιχείρημα των αμοιβαίων συναισθημάτων για  την επιτυχία μιας σχέσης. Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις που όλοι ζηλεύουν. Αυτά τα ζευγαράκια που είναι απελπισμένα ερωτευμένα και όλοι αναρωτιούνται άμα είναι άρρωστοι. Δεν είναι αναγκαστικό να έχεις τα ίδια συναισθήματα με τον σύντροφό σου για να είναι καλή η σχέση σου. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με διαφορετικό χαρακτήρα και ιδεολογίες. Ο υποχωρητικός τύπος ανθρώπου ταιριάζει με κάποιον πιο εγωιστή. Για άλλη μια φορά, το γεγονός πως ο δεύτερος είναι εγωιστής δεν ακυρώνει την αγάπη του για το άλλο μισό της σχέσης του. Απλά σημαίνει πως δεν είναι τόσο υποχωρητικός. Η αγάπη έχει πολλές μορφές. Διαφορετικά μυαλά, διαφορετικές μορφές αγάπης, έρωτα και εμμονής ή λατρείας. Κάποιος δεν πίνει 5 καφέδες την ημέρα, σε αντίθεση με εμένα που όλη μου η ζωή είναι μια κούπα καφέ. Και οι δυο μας αγαπάμε τον καφέ παρόλα αυτά. Κάποιος που ζηλεύει υπερβολικά δεν είναι πάντα κτητικός η εγωιστής, μπορεί απλά να αγαπάει τόσο τον άλλον που δεν μπορεί να ζήσει με την ιδέα πως ένας άγνωστος τον κοιτάζει. Προφανώς μία τέτοια μορφή αγάπης δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, διότι είναι τραβηγμένο και δεν σέβεται τα όρια του συντρόφου. Το τελευταίο κομμάτι της πίτσας από την άλλη είναι ένα διαφορετικό θέμα. Δεν είναι κακό να μην ταιριάζεις με τον άλλον ή να έχεις διαφορετικές αντιδράσεις και συναισθήματα για το ίδιο θέμα ή για την ίδια κατάσταση. Τα αντίθετα έλκονται άλλωστε.

Πόσα τραγούδια έχουν γραφθεί για την αυτοκαταστροφή ενός άνδρα ή μιας γυναίκας μέσα σε μια απίστευτα εγωιστική σχέση; Τι; Δεν είναι αλήθεια τα τραγούδια; Όχι ρε σεις, αλήθεια είναι. Διαφορετικές μορφές αγάπης από την οπτική γωνία του ενός. Μπορεί το αντίστοιχο τραγούδι από την οπτική γωνία του εγωιστή να φαίνεται πιο όμορφο. Δεν λέω πως ο εγωισμός είναι κακός. Στο μόνο που συμφώνησα με τον Σοπενχάουερ είναι πως είμαστε εγωιστικά πλάσματα. Τα θέλουμε όλα δικά μας. Και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και καλά κάνουμε στην τελική γιατί μια ζωή την έχουμε και αν δεν την γλεντήσουμε. Να την γλεντήσουμε αλλά όχι εις βάρος των άλλων. Τα πάντα πρέπει να έχουν όρια ή όπως έλεγαν και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι: Παν μέτρον άριστον. Η ζήλια δείχνει ενδιαφέρον και εμμονή. Ο εγωισμός δείχνει ανάγκη για τον άλλον ή κτητικότητα.

Κανείς δεν είναι λάθος σε μια σχέση και κανείς σωστός. Έτσι μαθαίνουμε και προχωράμε στην επόμενη. Αλλαγμένοι προς το καλό ( ελπίζω), έτοιμοι να κάνουμε κάτι διαφορετικό και να δώσουμε πράγματα. Όχι για να πάρουμε πίσω κάποια αλλά γιατί έτσι νιώθουμε και θέλουμε. Όχι επειδή πρέπει αλλά επειδή ΈΤΣΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ.

Fuck off Σοπενχάουερ. Kαι εσύ και τα καλούπια σου.