Μα, στην σχέση σου βρε άπονο παιδί; Λέω συνήθως όταν τους έχω μπροστά μου αυτούς τους τέτοιους και όσο μιλάω τόσο με αγνοούν, γυρίζοντας το καπελάκι ανάποδα λες και ετοιμάζονται να χωθούνε στο γρασίδι για Πόκεμον
Όσο και να συμφωνώ και εγώ με τον συγγραφέα ή όσο και να διαφωνείς και εσύ με κάθε μικρή χαζή μου λέξη, ένα πράγμα είναι σίγουρο. Στο τέλος ό,τι νιώθει ο καθένας κάνει. Μην ρωτάς το γιατί η αγάπη αυτή έχει τώρα τελειώσει που έλεγε και ένας φίλος από τον στρατό. Ζούμε σε μια εποχή που έχουμε καταντήσει να διαλέγουμε ανθρώπους σαν αντικείμενα από ράφι, χωρίς δεύτερη σκέψη, μόνο και μόνο επειδή είναι όμορφα ή μας κάνουν εντύπωση. Από την μια ισχυριζόμαστε πως έχουμε αγαπήσει και από την άλλη έχουμε ρομαντικοποιήσει τόσο την αγάπη που κάναμε τον εαυτό μας να πιστέψει πως έχουμε αγαπήσει μήπως καταφέρουμε να είμαστε και εμείς σταρ στον δικό μας μικρό ρομαντικό κόσμο γεμάτο αγάπη. Όλα σωστά και όλα λάθος. Με ή χωρίς γιατί. Με πολλούς και λίγους λόγους. Ράφια και καταναλωτές που ελπίζουν πως όταν απλώσουν το χέρι θα πιάσουν κάτι σωστό. Με την τελική ερώτηση να μας τρομάζει και να μας εξιτάρει παράλληλα.
Σε ποιο ράφι να είμαστε άραγε;
No comments:
Post a Comment