Άχρηστες Πληροφορίες

Πάντα μου άρεσε να διαβάζω. Όχι τα μαθήματα του σχολείου όταν ήμουν πιο μικρός ή του πανεπιστημίου τώρα που μεγάλωσα αλλά μου άρεσε να διαβάζω εντελώς άχρηστες πληροφορίες σχετικά με πράγματα που φαίνονταν όμορφα και άπιαστα. Ένα από αυτά τα παραδείγματα είναι οι μαύρες τρύπες και το διάστημα. Πάντα θαύμαζα αυτό το άπειρο, αυτό που πάντα θα συνεχίζει ακόμα και χωρίς εμάς τους ανθρώπους. Εμείς να περνάμε βαρετές δευτέρες και όλη μας η ζωή να είναι μια συνεχή άγνοια για το τι γίνεται έξω. Έξω από τον πλανήτη που ζούμε. Πάντα μου άρεσε να διαβάζω πράγματα που ποτέ δεν θα μου χρειαστούν, αν και αυτό πιάνει και το σχολείο. Να τα λέω σαν φάν φακτς σε άλλους για να γελάνε ή να σκαλώνουν, όπως το ότι οι πιο ισχυροί μύες στο σώμα μας είναι στην γλώσσα και άλλα τέτοιες βλακείες.

Αν με ρωτούσαν πιο είναι το αγαπημένο μου μάθημα στο σχολείο, θα έλεγα πως είναι η ιστορία. Η εξέλιξη και η πορεία του ανθρώπινου είδους. Γίναμε από εντελώς βάρβαροι, χωρίς νοημοσύνη σε κάτι ανώτερο. Ανακαλύψαμε την φωτιά, τον τροχό, εκατοντάδες επιστήμες και φτάσαμε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Όλα αυτά χάρη στο μυαλό μας που θα μπορούσες να το παρομοιάσεις και λίγο με το διάστημα. Πάντα με καινούριες ιδέες, με χώρο για μεγαλύτερη εξέλιξη και βελτίωση. Καινοτόμες ιδέες και τεχνολογική ανάπτυξη εκατομμυρίων ίσως ετών λόγω του μυαλού μας. Θαύμαζα το πως φτιάχτηκαν οι πυραμίδες, τους αρχαίους πολιτισμούς και αναρωτιόμουν γιατί να υπήρχαν και ακόμα να υπάρχουν αιματοχυσίες για χάρη μιας θρησκείας η ενός έθνους. Θα μπορούσε να πεί κάποιος πως όλα αυτά ήταν για το καλύτερο της ανθρωπότητας. Ποιος άλλωστε θα φανταζόταν έναν κόσμο χωρίς θρησκείες και διάφορες υπερδυνάμεις. Ακόμα και εγώ που είμαι άθεος α προτιμούσα έναν κόσμο με θρησκεία παρά έναν χωρίς. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ το χάος που θα επικρατούσε χωρίς τις ηθικές αξίες που προσφέρει μια Χ θρησκεία. Από την άλλη ένα επιχείρημα θα ήταν πως οι ηθικές αξίες αυτές δεν είναι για καλό. Πως ίσως ο κόσμος να ζούσε ειρηνικά χωρίς τα σύνορα και τις θρησκείες. Ποιός ξέρει.

Πιο πολύ από όλα όμως, θαύμαζα το πόσο εύθραυστος είναι ο άνθρωπος. Πόσο εύκολα μπορεί να σπάσει και να σταματήσει να υπάρχει. Πρόσφατα διάβαζα πως φτιάχτηκε ένα αυτοκόλλητο το οποίο μπορεί να κάνει την καρδιά μας να χτυπάει για πάντα. Κρίμα που υπάρχουν και τα κύτταρα όμως. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αθανασία είναι λιγάκι μακριά ακόμα. Στο άκουσμα των ειδήσεων αυτών βγήκε και λίγο ο καταθλιπτικός και κυνικός εαυτός μου προς τα έξω. Τι να την κάνω την καρδιά είπε. Λες και έφερε τίποτα καλό. Ναι, ξέρω πως δεν φταίει η καρδιά για τον έρωτα αλλά το μυαλό και η ντοπαμίνη μα ας είμαστε και λίγο ρομαντικοί και ας κάνουμε τα στραβά μάτια.

Τί να την κάνεις μια καρδιά που είναι λες και τρώει μπουνίδια κάθε φορά που ακούς μια συγκεκριμένη φωνή ή που έρχεται μήνυμα στο κινητό. Ένα άλλο που διάβασα είναι πως όταν χωρίζεις νιώθεις πόνο στην καρδιά. Έναν πόνο παρόμοιο του να σε χτυπάνε. Άρα μπορώ εκ του ασφαλούς να πώ πως και η καρδιά έχει ένα μερίδιο ευθύνης. Από την αρχή μέχρι τώρα τα πάντα έγιναν για συναισθήματα σκεφτόμουν όσο διάβαζα ιστορία μικρός. Η θρησκείες φτιάχτηκαν για να μην φοβόμαστε τον θάνατο και το άγνωστο. Οι αιματοχυσίες γιατί νιώσαμε πως θέλουμε να γίνουμε μεγάλοι και τρανοί. Οι πορείες που άλλαξαν την ιστορία και έδωσαν δικαιώματα έγιναν γιατί αγανάκτησαν κάποιοι με τον τρόπο που τους φερόταν η κοινωνία. Η κινητήριος δύναμη για τα πάντα είναι το συναίσθημα. Μπορεί βέβαια και να έχω και άδικο. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Αυτό το γαμημένο το συναίσθημα. Ίσως να έχω αγανακτήσει και εγώ. Ίσως και να έχουμε αγανακτήσει και όλοι μας.

 Έχεις γνωρίσει ποτέ κάποια που να την κοιτάς και αυτόματα να σταματάει ο χρόνος; Με είχαν ρωτήσει  κάποτε. Τότε απάντησα με ένα απλό όχι αλλά φαντάζομαι θα ήταν ωραία. Ο τωρινός εαυτός μου θα απαντούσε κάτι σε φάση: ''Και να την έχω γνωρίσει, τί έγινε;'' Αν μπορούσα να πω την αλήθεια βέβαια και να αφήσω το εγώ μου στην απέξω θα έλεγα πως ωραία ήταν ή θα απαντούσα με ένα απλό και χαμογελαστό ναι. Κρίμα που προτιμώ το εγώ μου. Για κάποιον που προτιμά το εγώ του, στεναχωριέμαι αρκετά. Ίσως επειδή η αλήθεια δύσκολα κρύβεται και κανένα έγκλημα δεν είναι τέλειο. Για κάποιον που προτιμά το εγώ του, συγχωρώ πολύ εύκολα τελευταία. Ίσως επειδή βαρέθηκα το κενό μου ή επειδή το κενό βαρέθηκε εμένα και θέλει να γλιτώσει. Για κάποιον που προτιμά το εγώ του είσαι πολύ όμορφη σήμερα και χαίρομαι που σε βλέπω μπορώ να πω. Άλλαξες τα μαλλιά σου η μήπως ψήλωσες;  Ακολούθα την καρδιά σου μου έλεγαν πάντα. Από πιτσιρικάς αυτή η ατάκα χαραγμένη στο μυαλό. Ίσως κάτι να ήξεραν αυτοί στην ιστορία. Ίσως να πρέπει να ζητήσω από το κενό μου λίγο χρόνο και να του πω πως με πιέζει. Ίσως για μια φόρα να πώ αυτό το χαζό, ζήσε την στιγμή. Να πω ένα οκ και τι έγινε και να βρώ αλλού χαρά. Μπορεί αυτό να θέλει και εκείνη να δεί από μένα αν και θεωρώ πως και μαζί καλά θα ήμασταν. Διαφέρουν οι γνώμες για το συγκεκριμένο θέμα. Ποτέ δεν βρήκαμε άκρη και ποτέ δεν θα βρούμε. Ακόμα και αν την βρεί μόνη της, τώρα είναι αργά. Από σήμερα που το αποφάσισα δηλαδή.

Εν τέλει, όλα για ένα συναίσθημα γίνονται τελικά. Για ένα συναίσθημα καιγόμαστε και για ένα συναίσθημα επουλώνουμε τις πληγές μας και συνεχίζουμε και ας μην μας αρέσει η συνέχεια.

Από την άλλη, μπορεί και να μην διάβαζα και τόσο πολύ στο σχολείο όσο λέω.