Monday 2 March 2015

Το Μεγάλο Καταστροφικό Φινάλε

Προφανώς και θα επιβιώσεις μέσα απο αυτήν την φυλακή. Πάντα επιβιώνουμε. Έχουμε την θεική δύναμη να μαζεύουμε τα κομμάτια μας, να τα δένουμε με σελοτέιπ και πάντα μα πάντα, όσο σπασμένοι και να είμαστε, συνεχίζουμε και προχωράμε μπροστά. Με πραγματικό χαμόγελο. Ένα χαμόγελο που θα μπορούσε να χωρίσει ηπείρους, ένα χαμόγελο που θα σταματούσε κάθε πόλεμο. Με τα χέρια μας σφιγμένα για να μην τρέμουν, για να μην δεί κανείς πόσο πραγμάτικα σπασμένοι είμαστε, βαθιά μέσα μας. Πάντα όμως φοράμε μάσκα. Δεν φοράνε μόνο οι άλλοι. Μην βγάζουμε και την ουρίτσα μας έξω. Όλοι οι άνθρωποι, ψεύδονται. Λένε ψέματα για διάφορους λόγους. Γιατί θέλουν κάτι, γιατί χρειάζονται κάποιον, γιατί θέλουν να κερδίσουν κάτι ή απλά επειδή έτσι έμαθαν.
Ο σκοπός όμως σε αυτή την περίπτωση, δεν αγιάζει τα μέσα. Μπορεί ένα ψέμα να είναι αθώο αλλά δεν παραμένει ψέμα. Δεν λέω πως είμαι τέλειος και πως δεν έχω πεί ποτέ μου ψέματα. Έχω πεί και μάλιστα μεγάλα. Αυτό που θέλω να πώ όμως, είναι πως στα μάτια του άλλου, μικρό ή μεγάλο, το ψέμα είναι απλά ψέμα. Πληγώνει, κοροιδεύει και χειραγωγεί. Τα ψέματα αυτά, φέρνουν καταιγίδες και τυφώνες σε μια σχέση. Άκρως καταστροφικά φαινόμενα που είναι αναπόφεκτα. Τυφώνες θα έρθουν πολλοί. Κανείς δεν είναι τέλειος και πόσο μάλλον μια σχέση μεταξύ 2 ατόμων. Το τέλειο δεν το αγγίζει, για να μην πώ πως ούτε καν το βλέπει. Παρόλα αυτά, όχι μόνο μπορεί να το δεί, μπορεί και να το ξεπεράσει. Αυτό προϋποθέτει βέβαια, δύο ώριμα άτομα που ξέρουν τι θέλουν και είναι διατεθιμένα, δίχως δισταγμό να μπούν στο μάτι του κυκλώνα.

Όπως έχουμε πεί όμως, τίποτα δεν διαρκεί παντοτινά. Μερικές φορές δυστυχώς, βγαίνουμε μόνοι μας απο τον τυφώνα. Αιμόφιρτοι, χωρις ελπίδα. Μετανιωμένοι που μπήκαμε εκεί μέσα και ρισκάραμε την ζωή μας για κάποιον άλλον. Είναι όμως τόσο κακό όσο φαίνεται; Πολλοί ίσως να πούνε ναί. Έχω μια διαφορετική άποψη όσο αναφορά το συγκεκριμένο θέμα. Ναί...Ξέρω πως ότι γράφω είναι καταθιλιπτικό αλλά τα πάντα έχουν μέσα τους, μια μικρή αχτίδα ήλιου και ελπίδας.
Το φώς δημιουργεί σκιά. Το απόλυτο σκοτάδι είναι ένα ψέμα και η ηλιόλουστη μέρα, είναι απλά η απουσία αυτού του ψέματος στην ζωή μας. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε πολλά πράγματα. Μα μπορούμε να τα δούμε απο μια εντελώς διαφορετική όπτική γωνία. Μια νύχτα κόλασης, μπορεί να μετατραπεί σε μια νύχτα εμπειριών και αυτο-συλλογισμού. 3+1=4 αλλά 2+2=4. Τα πάντα είναι οπτική γωνία. Είσαι εσύ με την καμερά σου. Πρέπει να βρείς τις σωστές γωνίες, έτσι ώστε να φτιάξεις την ταινία της ζωής σου. Θυμίσου όμως, όσο αυτό και αν μας πονάει. Είμαστε οι σκηνοθέτες. Εμείς βγάζουμε τους κανόνες, εμείς διαλέγουμε τους κεντρικούς ρόλους της ζωής μας, όπως επίσης και το θέμα  της. Μπορεί να θέλεις να είναι τραγωδία αλλα να έχει καλό τέλος, η το αντίθετο. Να αρχίζει όμορφα και να τελειώνει όπως μόνο εσύ ξέρεις. Όπως και να έχει, ο σωστός σκηνοθέτης θα αποτύχει και θα μάθει. Στο τέλος, μέσα απο όλους τους τυφώνες και τα λάθη του, θα τελειοποιήσει το αριστούργημα του και πίστεψέ με. ΟΛΟΙ ΘΑ ΤΟ ΔΟΥΝ! ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΘΑ ΑΡΕΣΕΙ! Για αυτό κανόνισε να είσαι εκεί στο φινάλε της πρεμιέρας σου. Να ακούσεις τα ασταμάτητα χειροκροτήματα των φίλων, των εχθρών, των πρώην, τών καλών και των κακών. Το φώς δημιουργεί και καλές και κακές σκιές. Το αν θα κόψεις απο το πλάνο σου τις κακές ή  αν θα τις κάνεις να φαίνονται πανέμορφες απο μια άλλη οπτική γωνία, είναι δικιά σου επιλογή. Θα επιβιώσεις όμως. Πάντα επιβιώνουμε. Για αυτό κανόνισε. Κανόνισε να είσαι εκεί στο φινάλε.

No comments:

Post a Comment